Hete bliksem en koffiedik

Ahoi schippers!

Hallo! Hallo! Dit zal dan ons laatste bloggie van onze wonderschone trip worden. Tot onze schrik hebben wevoorjullie nog heel wat avonturen te goed. Onze laatste bericht was afkomstig van Brasov en dat is al zo'n tijd geleden! Ondertussen zijn we alweer drie keer de grens over geweest en hebben we de nodige interessante personages ontmoet. Er zal nu dan een vlotte samenvatting volgen.

Tulcea: na een wat oncomfortabele treinreis met zelf gebrouwen te sterke drank aangeboden door oude niet-engelssprekende mannentjes werden wij meer dan hartelijk ontvangen door Maria, onze tweede hostess. Onze kleurrijke Maria kon helaas niet het treurige Tulcea opvrolijken.

Sulina: Na een goede nacht bij Maria hebben we de boot naar Sulina, midden in de Donau Delta, genomen. Hier ontmoetten wij Flip en Fred, de vrolijke vogelaars uit Vlaanderen. Gelachen en pelikanen gespot, met dank aan de kijkers van Flip en Fred.

Constanta: Treurig.

Veliko Ternovo: beste hostel ooit. Bij aankomst stond het diner al bijna op tafel, we konden zo aanschuiven. Lekkere linzensoep. Ook erg mooie patio, waar we gezellige Australiers hebben ontmoet. Koninklijk ontbijt en een avontuurlijke hike met de Australiers. Wel hadden we te kampen met een grof kotsende Amerikaan.

Plovdiv: op het station gewacht op de 2 uur verlate nachttrein met chagerijnig mevrouwtje die ons te veel wou laten betalen voor een niet gereserveerd slaapplekje.

Istanbul: trein mevrouwtje bij aankomst in Istanbul alweer wat vriendelijker, stad ook wat vriendelijker dan Plovdiv. Wel hectische stad, met veel verkoopturken, maar de complimentjes ontvingen wij graag. Gratis lunches zijn ook best welkom. Dankzij vader van Donk een super logeer adres bij Levent en broer gehad. Mooie avonden met hete bliksem en koffiedik. Ook de nodige afding ervaring opgedaan. En natuurlijk de hoogtepuntjes gescoord. Erg indrukkenwekkend waren de blauwe moskee, Hagia Sofia, Topkapi Paleis. Erg fijn was het prinsen eiland, Büyükada. Hier hebben we lekker Hollands gefietst, maar wel met heuvels. Dit bracht ons wel een prachtig uitzicht over Istanbul en de Marmara zee.

Sofia: gisteren zijn we gearriveerd in Sofia. Het was bloedje heet, warmer dan Istanbul. We logeren bij Neveda en haar tien jaar jongere man. Leuke doch wat eigenaardige mensen. Op dag van aankomst met Nevada, haar vriend, haar moeder en haar zwager met vriendin naar een echt Bulgaars restaurant geweest, waar we een weekportie aan kaas hebben genuttigd. Maar was wel lekker. Vandaag hoogtepunten gescoord, morgen naar UNESCO: Boyana kerk. Waar we ook lekker kunnen wandelen en een waterval kunnen bewonderen.

Zaterdag vliegt ons tuigje alweer naar Eindhoven...

We hopen dat jullie genoten hebben van onze reizen, wij wel!

(Suus is op de valreep vandaag nog verbrand, Marjoleinal veel vaker deze vakantie)

Beren en Dracula's

Hallo trouwe lezers!

We leven nog hoor. We zitten nu in Brasov, Roemenie, aan het couchsurfen (slapen op een bank of bed bij ‘vreemde' locals thuis). Dit is onze eerste couchsurf-ervaring. Net een heerlijke vegetarische (kip is goed voor vegetariërs toch???) maaltijd achter de kiezen, met dank aan onze vrolijke host-mama.

We zijn erg tevreden over onze eerste ervaring met de couchsurf, ondanks dat host-mama misschien soms wat té zorgend is (er worden kant-en-klare dagbestedingen voor ons aangedragen... 's ochtends in de vroegte...). Dankzij deze plannen van mams hebben we wel mooie kastelen en natuur bezocht. De eerste dag werd ons verteld om de bergen in te gaan, want het weer was erg goed. Braaf dit advies opgevolgd en toen begon het op de berg te onweren. Dapper als wij zijn, toch helemaal naar het hoogste punt (!) gegaan en snel weer naar beneden. In het verlaten ski-dorp hebben we nog wat dooie dieren zien hangen, kun je kopen om om je nek te hangen, inclusief nagels, voor als je jeuk hebt. Naja.

Weer veilig terug in huis = een soort van appartementje dat we samen met opa delen (we hebben een eigen slaapkamer en gedeelde (bijna schone) badkamer en keuken). Opa is een lieve man. Ook al kan hij geen Engels spreken, kunnen we op een mime-achtige manier toch communiceren. Hij laat ons zien hoe we onze walnoten moeten kraken, dat we suiker in de thee moeten doen en een citroen en hoe we het gasfornuis aan moeten doen. Verder kijkt hij tv.

Op onze tweede dag in Brasov zijn we Dracula gaan bezoeken, we ontmoetten Greg uit Californië. Dracula heeft een mooi optrekje daar in Bran, moet gezegd worden. Samen met Greg zijn we het dorpje nog wat ingelopen, nog gekeken of Dracula misschien op het kerkhof te vinden was, maar helaas... We zijn slechts een kippenherder tegengekomen, zonder (puntige) hoektanden, maar goedlachs.

Voor dag drie weer met Greg afgesproken om het Royal Castle in Sinaia te gaan bekijken, om half 10 voor het stadshuis. 's Ochtend kregen we echter een lift van onze host-pap aangeboden, die om 11 uur ook richting Sinaia zou gaan. Als de wiedeweerga Greg geïnformeerd en een nieuwe afspraak gemaakt: rond 12uur bij de kassa van het kasteel. Uiteindelijk waren we om 1 uur pas ter plaatse: host-papa was wat later en de reis naar Sinaia duurde ook wat langer... Greg troffen we uiteindelijk weer in het kasteel, waar hij net een rondleiding had gehad. Met de volgende rondleiding zijn wij maar meegegaan. Erg mooi, maar er werd de nodige snelheid van onze hersenpan geëist. De rondleider dreunde zijn verhaal in als razende op en als er geen vragen waren snelde hij alweer naar de volgende zaal, klaar voor het volgende professionele dreunwerk met vooral veel jaartallen en moeilijke namen. Het was heel mooi weer.

's Avonds op bevel van host-mama plannen gemaakt voor de rest van onze reis, ook heeft Suus al een uitgestippelde dag-klare Zuid-Italië vakantie van host-mams gekregen.

Voor vandaag was host-mama wederom niet te beroerd om een plan voor ons te maken, maar wij zijn rebelse jeugd. Dus vandaag ons eigen plan getrokken: uitslapen (10uur), reisplannen maken, boekje lezen bij de fontein, burcht in Brasov bekijken, supermarkt zoeken, eten. Onze rustige dag in Brasov verliep echter niet zo rustig als gehoopt (lees: groepje rennende hooligans, 3 meter niks, groepje rennende politieagenten). Er was iets van voetbal gaande, vandaar de commotie. Maar we hebben het overleefd hoor.

Toekomstplannen: morgen nemen we de trein naar Tulcea. Dankzij een noodoproep hebben we ook hier een couch weten te regelen. Vanuit Tulcea willen we met de boot naar Sulina, midden in de Delta. Misschien dat we hier nog met een visser een boottrip door de Delta kunnen regelen. In ieder geval hebben we in Sulina een hotel (de luxe!) gevonden, niet te duur.

Daarna door met mini-bus naar Constanta, waar we alweer een mooi hostel (niet te duur) hebben gevonden! Vanaf hier worden de plannen wat wazig, maar het lijkt hierop:

Ergens in Bulgarije nog een stop maken om dan begin juni in Istanbul te arriveren. Vanuit Istanbul zal onze laatste treinreis dan naar Sofia zijn, waar wij nog een paar dagen zullen spenderen voordat we ons in een vliegtuig terug naar de Westerse wereld zullen proppen.

Wij hopen dat jullie genieten van onze verhalen, wij in ieder geval wel! Ook staan wij zeer open voor berichten vanuit het thuisfront!

Zonnige groetjes en een vriendelijke beren brom, Salut.

Einde AIESEC, begin Balkan

Hallo beste lezers!

Het is alweer een tijdje geleden dat mijn project in Oekraine ten einde is gelopen. Morgen zal het ook alweer de laatste dag voor Suus en mij in Boedapest zijn.

Ons wederzien was uitermate aangenaam. Geen problemen, erg soepel. Waarom heb je de mobiele nodig, wij kunnen ook best zonder (direct) mobiel contact elkaar vinden. Met dank aan Willem.

Wachtend op Susanne heeft Marjolein een slaaplocatie bij Elizabeth geregeld. Maar 25 euro voor een appartementje... schoon? Ja wel een beetje, ach wel een vriendelijk mens. Twee nachten van Elizabeth's gastvrijheid genoten en toen toch maar op zoek gegaan naar een goedkoper hostel. En ons geluk gevonden in 'The Groove'. Goedkoop, schoon en uiterst gezellig! Echt! Het personeel is erg behulpzaam en ook met de andere gasten kunnen we het (over het algemeen) goed vinden. Momenteel zijn 2 Canadezen en een Australische Anti-Monopoli aan het spelen. Maarja wij kunnen niet meedoen, we moeten een stukje op de weblog schrijven (en misschien is monopolie ook niet ons favo spel). Ook Philipe uit Oostenrijk is de revue gepasseerd. Hij fietst van Wenen naar India en denkt daar 6 maanden over te doen! We lopen hier veel rond en zien veel. De stad bevalt ons wel! Vandaag een rustig daggie, vooral een cafeetje bekeken en gewoon een beetje zitten en kletsen leverde ons een gratis kop hazelnoot-chocomel op na onze espresso-tandem. Onze toekomst plannen beginnen langzaamaan vorm aan te nemen. Roemenie staat op de planning over twee dagen. We gaan ons best doen om een slaapplekje te vinden in Brasov en we willen onze neuzen ook graag even in de oerbossen van roemenie steken; oerbossnuiven. Nou, jongens en meisjes, wellicht houden we jullie op de hoogte van verdere ontwikkelingen in ons reisplan. Het is hier dusbest leuk.

Köszönöm voor het lezen!

Groeten en liefde,

Marjolein & Susanne

Paasei

Een laatste berichtje (voorlopig) vanuit mijn kamertje in het ‘hostel' (studentengebouw eigenlijk, voor internationale studenten). Morgen ga ik namelijk weer naar Olesia's huis, tot en met dinsdag in ieder geval. (correctie, want ik kreeg net van Olesia te horen dat ik toch niet vandaag kan komen, maar morgen..) Ik zal daar dan ook Pasen vieren... Pasen is hier een veel groter feest dan in Nederland, het is hier vergelijkbaar met Kerst. Er is veel eten, familie en Kerk. Ik ben benieuwd hoe het gaat worden. Ook heb ik wel zin om naar Olesia's huis te gaan, want het is wel goed hoor, hier in het studentenhuis... Maar er zijn toch wel de nodige gebreken. Ik kook hier bijvoorbeeld niet graag: er is maar 1 kookpitje voor de hele onderverdieping (40 à 50 mensen) en ik heb maar een beperkte diversiteit aan keukengerei. Vanavond heb ik sinds lange tijd toch maar weer een goede maaltijd voor mezelf gemaakt: eieren, groenten, aardappels en tomatenpuree. Heel lekker.

Afgelopen dagen heb ik me ook zeker goed vermaakt. Vooral veel tijd doorgebracht met Natalya en de nodige excursies gedaan. Vrijdag naar Hollich, hier oude Oekraiense huisjes bekeken en heel veel foto's gemaakt. Vooral Ira en Natalya zijn erg fan van foto's maken, van elkaar en van zichzelf vooral en met mij. Maar zoals sommige wel weten ben ik niet zo'n groot liefhebber van foto's maken, maar ik word hier gedwongen om mij over dit trauma heen te zetten. Wie weet wie weet ben ik na Oekraïne genezen.... Igor was er gelukkig ook bij, dus met hem ben ik maar verder de huisjes gaan bekijken, terwijl Natalya en Ira nog wat aan het flitsen bleven.

Zaterdag alweer een uitstapje gemaakt, dit keer naar het eiermuseum in Kolomea. Bij een groot Paasfeest horen namelijk ook grootste eieren. Ze zijn hier erg bekwaam in het schilderen van eieren. Echt hele mooie dingen gezien, totale kunstwerken. Ook hebben we in dit museum nog een kleine demonstratie gekregen van het renoveren en conserveren van deze eieren. En toen.,..... moesten we nog naar een ander museum! Mijn hoofd stond een beetje op ontploffen, dus eerst maar even gezeten en wat gegeten en gedronken. Dit andere museum had een collectie van allerlei oude Oekraïense spullen van verschillende Oekraïense volken. Ja, was interessant, mooie dingen gezien.

Zondag wederom een dag met nieuwe ervaringen: ik ben naar een orthodoxe Kerk geweest voor de palmpaasmis/ceremonie. Ik weet niet of je dat ook mis noemt als het in een orthodoxe Kerk is? Compleet met hoofddoekje en palmpaastak, maar niet in rok, hoewel dit eigenlijk wel moet... Eerst stonden we buiten op het terrein van de Kerk en werden er wat gebeden door de priester gesproken, ik kon de woorden niet verstaan, maar de sfeer bracht de boodschap ook wel over. Daarna heeft de priester ons en onze palmpaastakken gezegend. Gelukkig was het mooi weer, want ze doen niet zuinig over het zegenen (-regenen).

Binnen in de Kerk werd er wederom gepreekt, gebeden en gezongen (niet heel veel gezongen, geen koor ofzo). Ook waren de priesters druk bezig met het afnemen van biechten. Het biechten gebeurde echter niet in de daarvoor bestemde hokjes, maar te midden van iedereen. De priester boog zich over de zondaar heen en schermde hem af met zijn kleed, vervolgens werd de biecht gedaan en zei de priester wat de persoon in kwestie zou moeten doen. Ook werden een paar meisjes na de biecht erop gewezen dat ze een broek aanhadden en voortaan echt in een rok moesten komen. Oi.

Ach ach en maandag naar theater geweest, in het Oekraïense. Kon de woorden dus niet verstaan, op enkele uitzonderingen na. Maar theater bestaat uit meer dan alleen woorden, dus ik heb genoten van de gezichtsuitdrukkingen, gebaren, stemgebruik, het decor en de overgangen. Ik kon zelfs wat van het verhaal volgen! Met een beetje hulp van wat vertolkingen door Natalya. Het was een verhaal over een jong meisje dat graag wilde geloven dat ze al heel volwassen was. Hierdoor trok ze een beetje naar de grote jongens, die haar vervolgens verkrachten. Het stuk speelde zich af van rechtzaal, naar vergaderzaal van rechter, naar de straat waar het meisje en de jongens zich bevinden. Mijn Oekraïense gezelschap vond het nogal een schokkerend stuk, ik vond het allemaal nogal braaf gebleven. Vooral de scène van de verkrachting... In een Hollands stuk had je waarschijnlijk wel iets meer bloot en geweld gezien, ik heb wel voor mindere dingen bloot gezien in Nederlands theater :p Maarja, dat is nou eenmaal ons idee van artistiek...? Het theater zelf was echt geweldig, ik kreeg helemaal het Shakespear gevoel, ook de geur die en rondhing hoorde helemaal thuis in een klassiek theater, hihi.

Dinsdag helaas weer geen les (maandag had ik wel les gehad, leuke discussie gehad over ecologie en het milieu)... Wel weer tijd voor een uitstapje dus! Dit keer mee geweest met een soort bedevaart. Ik heb hier wat kaarsjes opgestoken en zelfs een kruisje gekocht, die ik heb laten zegenen door Maria! Daarna had ik wel lang genoeg in de Kerk rondgehangen en ben ik naar buiten gegaan en samen met [jongen van wie ik de naam ben vergeten, omdat de jongensnamen hier zo moeilijk zijn] van de groep ontsnapt en naar een andere kerk gelopen (ong 500m verderop). Dit was een hele grote nieuwe (!) kerk met een gouden dak. Kerken zijn hier echt heel erg rijk, ik ben elke keer weer zo verbaasd om te zien dat er hier nieuwe kerken worden gebouwd, terwijl in Nederland met moeite de bestaande kerken overeind gehouden worden. Maar na bij deze Kerk een tijdje te hebben rondgelopen en gekeken zijn we toch maar weer terug naar de groep gegaan. En wat een verrassing, die stonden nu net op het punt om ook naar deze kerk te gaan... met de bus!!!! Tja, soms kun je niet alles snappen.

Ook nog een andere heilige plek aangedaan en toen maar weer terug naar Ivano Frankivsk.

Vandaag was het weer heerlijk weer en heb ik een wandeling langs de rivier gemaakt, dit zou echt een perfect mooie wandeling zijn geweest... heerlijke geuren, mooie vergezichten, groen gras, bijna groene bomen (einde van deze week schat ik) maar.... Er is hier echt heel veel afval, overal... maar vooral ook heel veel in de natuur. Het ergste is dat ik er al bijna aan begin te wennen... Het is zo zonde van die mooie natuur! Ik hoop dat ik met mijn lessen dit probleem een beetje kan aanpakken en wie weet is er over een paar jaar geen zwerfvuil meer in Oekraïne... Misschien.

Na Pasen ben ik uitgenodigd om met Natalya en haar huisgenootjes naar allemaal feestjes te gaan. Ook hebben zowel Natalya als Olesia nogmaals aangeboden om mij mee naar Kiev te nemen. Graag zou ik ook Lviv nog wat meer willen bezoeken. Ook zal ik na Pasen mijn feest gaan geven, misschien wel buiten, het is nu zo mooi weer! En 6,7 en 8 mei is er in de stad een internationaal festival. Er komen dan allemaal kunstenaars naar de stad toe om een stalen beeld te maken, en om te feesten natuurlijk. Heb er al allemaal goede verhalen over gehoord. Mijn project loopt eigenlijk tot 6 mei, maar ik heb besloten om wat langer te blijven om dit festival nog te kunnen meemaken. Genoeg te doen dus nog, en nog maar weinig tijd te gaan.

Veel mooie paasknuffels!

Marjolein

Sportbijlage

Gisteren heb ik met Olesia gebadmintond. Dat was wel leuk hoor, hier moeten ze op de universiteit sporten voor cijfer (zoals bij ons op de middelbare school). Het was eigenlijk niet echt een les, want de leraar was met andere dingen bezig, maar ik heb wel plezier gehad en ontspanning.

Maar dan! Vanmorgen ben ik ook gaan hardlopen! Ik heb eindelijk een mooi plekje gevonden om hard te lopen. En hoewel ik hier veel wandel, toch is je hardloopconditie wel even iets anders. Ik kon dus wel merken dat het alweer een tijdje geleden was. Toch heb ik wel drie kwartier gelopen, elke keer stukjes van ongeveer 10 à 15 minuten. Het was super lekker om te lopen en ook heel lekker weer. Wel werd ik soms wat gek aangekeken en ben ik hier echt de enige die gaat hardlopen, maar ach, niemand kent me hier. : p

Na regen komt zonneschijn

Taaadaaa! Weer een bericht uit Oekraïne... Op het moment schijnt het zonnetje, maar je weet het hier maar nooit, gister stond ik nog te schuilen voor een sneeuwstorm! Ik zit nu in het internetcafé (gratis WIFI). Natalya bleek hier ook te zijn, dus nu zitten we hier gezellig samen.

Afgelopen week was ik in Nadvirna, een stadje 20 kilometer verderop in de bergen. Daar heb ik echt een hele leuke week gehad. Bij aankomst stond de lerares mij en Sasha op te wachten bij de bushalte. Eerst zijn we naar de school gegaan om de hoge bazen te ontmoeten.... Daarna mijn spulletjes in mijn kamer zetten, wat een mooie kamer(s) was dat! Keuze uit 4 bedden: zachte bedden en tv! Niet dat ik er iets van kan verstaan, maar toch leuk. En ook een douche die niet lek en toch in zekere mate schoon was. Bovendien stond er een welkomspakket voor mij klaar met koffie, thee, koekjes en chocolaatjes! De eerste lessen waren wederom over mij en mijn cultuur, maar woensdag, donderdag en vrijdag heb ik ook ecologie lessen gegeven!

's Middags had ik vrij om het centrum te bekijken, ‘de ruïne' en ook een toeristisch dorpje Yerimche . Mooi dorpje in de bergen, klein maar leuk. Met waterval. En heel veel winkeltjes. Aan het einde van de dag in heb ik een wandeling door het bos achter de school gaan maken. Ik durfde echter niet te ver het bos is, dus ben ik verder gaan wandelen over de open velden. Ook ben ik het dorpje naast Nadvirna ingelopen, langs allemaal kleine boerderijtjes. Dat was pas echt geweldig! Bovendien was het een heldere avond en scheen de zon dus heel mooi over het landschap. Ik had zulke mooie foto's kunnen maken... als mijn batterij niet leeg was geweest L

Vrijdag moest ik helaas alweer terug.... Ik vond het echt heel jammer om afscheid te moeten nemen van Nadya (de lerares) en mijn klasje. Maar vrijdagmiddag dus weer in Ivano Frankisvk. Igor kwam mij van de bushalte ophalen. Ik had nog geen zin om naar het hostel te gaan, dus zijn we weer wat gaan rondlopen door de stad, 2nd hand shops bekeken en een shirt voor Igor gekocht. Ook heb ik mezelf nog verwond door over een opstaande tegel te struikelen en als een vis tegen de grond te klappen (ik had mijn grote backpack op mijn rug). En toen was mijn kin open, dus Irm... misschien mag ik ook bij de kin-litteken club? Ik denk niet dat ik er een litteken aan over houd, dankzij de goede zorgen van Igor die ontsmettingsspul voor mij ging kopen (aanvulling voor mijn EHBO zet!). Zaterdag zou ik misschien met Olesia naar Lviv gaan, maar ging niet door vanwege het weer. Daarom hadden we om 2 à 3 uur afgesproken om samen een tas voor haar te gaan kopen. Helaas kon ik haar tegen deze tijd niet bereiken (en we hadden geen plek afgesproken), ze was haar telefoon vergeten. Gelukkig heb ik ondertussen meer mensen hier leren kennen en heb ik met Bodya en zijn zus weer eens koffie gedronken én (!) voor het eerst in mijn leven sushi gegeten... was eigenlijk heel lekker. Zaterdag avond mijn kennis gemaakt met mijn Bulgaarse buren in het hostel en daar mee gegeten. Heel gezellig, wel heavy smokers, dus misschien zijn dit niet de meest gezonde bezoekjes. Van één van de Bulgaarse meisjes ook een hoop (engelse!) films gekregen op mijn harde schijf, dus mocht ik mij vervelen, dan heb ik wat te kijken.

Zondag geen plannen... in het hostel gebleven. Wandeling buiten het hostel gemaakt, in een sneeuwstorm belandt, schoenen lek, sokken nat, boodschappen gedaan. 's Avonds Hollandse maaltijd voor de Bulgaren gekookt, Indiërs moeten teleurstellen dat ik niet bij hun kon komen eten, omdat ik de Bulgaren al had beloofd.... Misschien kan ik morgen even bij de Indiërs buurten.

Vandaag kon ik namelijk ook niet naar de Indiërs, want ik was bij Natalya (ik heb dit bericht op twee verschillende momenten van de dag getypt voor de oplettende lezer). Om een uur of 3 kwam Igor Natalya en mij ook vergezellen in het internetcafé en zijn we samen wederom naar rare winkels gegaan. 2nd hand. Veel gelachen, vooral Igor... Deed me wat denken aan Martijn met Idiomotorweekend Berg en Dal... Uiteraard wel vermaakt dus. 's Avonds dus naar Natalya's kamer, leuk huisje. Twee kamers, een ‘keuken' (lees: tafel met een plug in verwarmingselement) en een badkamer. Hier leeft ze met 3 andere meisjes. Ze had iets deeg achtigs voor ons klaar gemaakt, maar het was echt heel smakelijk! Helaas gaan hier de laatste bussen om 10 uur, dus moest ik weer terug. Ook is het idee ontstaan om een feest te gaan geven hier in mijn kamer. Een goed thema feest, want dat kennen ze hier niet echt. Igor en Natalya willen mij dan wel helpen. Bovendien heb ik 5 bedden, dus kunnen makkelijk 10 mensen blijven slapen! Yeah, Marjolein is back!

Pa pa! (dag dag)

Overwinningen

Beste lezers!

Het werd wel weer eens tijd voor een up-date van mijn avonturen in het middel verre oosten. Zoals sommige misschien al weten ben ik weer teruggekeerd naar mijn eerste verblijfplaats: het hostel/appartementencomplex voor internationale studenten. Ik zit hier nu alweer sinds maandagochtend en hoewel ik het eerst helemaal niet leuk vond om hier weer heen te moeten, vind ik het nu eigenlijk ook wel weer prima, komt misschien ook door het mooie weer nu. Lekker mijn eigen boodschapjes doen, rustig opstaan, Silenes jongens die mij helpen met het kraken van walnoten met een vijl... En ik heb mijn eerste eigen wasje (kleren) gedaan! O en... ik was zo trots op mezelf... Ik heb de Oekrainse ‘huisvrouwtje' van dit appartement zover gekregen om mij schone lakens te geven (met behulp van mijn Ukranian Phrasebook). Nog ter toelichting: de moeder van Olesia moest naar het ziekenhuis deze week en daarom kon ik niet meer in haar huis blijven. Ik voelde me die maandag dus best wel eenzaam en alleen ‘All by my sÉÉÉÉÉlf', zo als enige intern in dit toch best grote en ook kale (en niet heel schone) appartement... en ik geloof er niet in dat de andere interns nog komen, maar ik zie het nu allemaal wel weer zitten hoor. Er zit nu wel een iet wat donkere pagina in mijn ‘Marjo's Magnifieke Memoires', maar die horen erbij. Mijn plan van aanpak: zorgen dat ik zo weinig mogelijk alleen ben. En nu wil het dat er hier genoeg AIESECcers zijn die wel wat tijd met mij willen doorbrengen en ik heb natuurlijk Sasha die absoluut niet wil dat ik ergens alleen ben (nou vind ik alleen door de stad lopen niet zo'n groot probleem, maar toch lief).

Maandagavond ben ik dan ook met Sasha mee geweest naar zijn stijldanslessen. Ik heb zelf niet echt mee gedaan, maar wel eventjes op de gang. Sasha's partner had even een pauze nodig en toen wilde ze mij wel de pasjes leren. En gister heb ik de heb ik de avond in de stad doorgebracht met Igor. Dat was ook heel gaaf, hij spreekt heel goed Engels en dat is best wel een opluchting na dagen van toch wat moeizame conversaties. Hij heeft me een foto expositie laten zien, restanten van het kasteel van Ivano Frankivsk en het stadsmeer, heel mooi! En hier heb ik zomaar mensen zien hardlopen! Echt een toffe avond gehad J

Ik heb nu ook al een aantal lessen gegeven, helaas nog niet over ecologie, maar alleen over Nederland. De studenten hier zijn nog wel wat bang om zelf wat in het Engels te zeggen, dus op mijn vragen naar klas wordt niet massaal gereageerd.... Ik vind nog wel een manier om de leerlingen aan de praat te krijgen.

Volgende week ga ik naar een ander stadje hier in de buurt om daar lessen te geven. Ook daar was ik in eerste instantie nog niet zo enthousiast over, aangezien ik daar dan alleen heen moet (geen andere interns). Toch lijkt het me nu wel interessant. Sasha gaat in ieder geval de eerste dag met mij mee en er zullen daar ook mensen zijn die mij de stad en omgeving kunnen laten zien. Ook had Sasha het over een dorpje daar in de buurt waar ik dan heen kan gaan wat erg mooi (en toeristisch...@Willem: Grana?) moet zijn, ik ben benieuwd!

Dan nog tot slot, donderdag ga ik alweer naar een congres in de buurt van L'viv! Ik heb al foto's gezien bij Olesia van dit congres van vorig jaar en het ziet er allemaal heel leuk en gezellig uit. Overdag zijn er allemaal lezingen over AIESEC en hoe je projecten kunt organiseren en over Leadership en dat soort zaken en 's avonds zijn er dan allemaal spelletjes en feesten en dansen. Ik heb er echt heel veel zin in! Dit congres duurt tot zondagochtend, dus zondag heb ik dan nog de tijd om L'viv te gaan bekijken J

Toch nog één ding, want Olesia moet 7 april naar Kiev, naar de Ambassade. Ze wil namelijk mee gaan doen aan het Work&Travel programma in Amerika en moet daar een visum voor krijgen. Ze vroeg ik dan mee wilde om Kiev te gaan bekijken. Natuurlijk wil ik mee, alleen zit ik dan wel in dat andere dorpje... Dus ik ga vandaag Sasha even vragen hoe het zit met de lessen in dat andere dorpje en of ik misschien donderdag dan toch met Olesia mee kan naar Kiev... Misschien misschien.

Heel veel lieve groetjes! Marjolein

Vies Ivano?

Vandaag nog een vrije dag gehad, morgen wordt mijn eerste dag dat ook daadwerkelijk voor een klas scholieren moet staan... Spannend! Ik heb nog wat aan mijn presentatie zitten sleutelen en wat ideeën opgedaan voor mijn volgende lessen. Van de moeder van Olesia ook nog wat Oekraïense les gekregen in de werkwoorden en daarna ben ik een wandeling gaan maken in het weiland achter het huis. En daar werd ik gechoqueerd door de grote hoeveelheid zwerfval op sommige plekken, echt heel veel! Hele bergen afval en sloten vol met plastic flessen. Een heel triest gezicht. Ik heb er foto's van gemaakt. Ik heb besloten om dit ook maar als aandachtspunt in mijn presentaties/lessen te maken. Misschien laat ik de scholieren wat leuke praktische dingen doen als een vuilnisbak ontwerpen, oplossingen bedenken over het reduceren van de productie van afval en misschien een straat in de stad schoonmaken... Morgen zal ik alleen nog over Nederland praten, maar misschien dat ik volgende week kan beginnen aan het milieu!

Groetjes, Marjolein

Poehee!

Dinsdag 22 maart 2011

Wat een dag vandaag! Het was geweldig. Zoals elke ochtend begon mijn dag met het ontbijt en daarna wat Engelse les aan de moeder van Olesia. Om kwart over tien had ik met Sasha afgesproken bij een middelbare school. En ik ben in één keer bij de goede halte uitgestapt, ze doen hier namelijk niet aan namen voor haltes, je moet maar gewoon herkennen waar je eruit moet. Samen zijn we naar de school gegaan. Daar werden we heel hartelijk ontvangen door de docenten: hoog gehalte aan Mary Poppins vrouwtjes : ), zowel in uiterlijk als in hartelijkheid. In een enorme vergaderzaal moesten we ons voorstellen en heb ik wat verteld over Nederland. Ze waren allemaal heel enthousiast! Er volgde nog een hoop presentaties en mededelingen in het Oekraïens... Daar verstond ik dus niet veel van, maar ach het is een mooie taal om naar te luisteren. Het volgende onderdeel van het programma was het bijwonen van een ‘standaard Engelse les'. Dit was heel erg leerzaam en ook super leuk om te zien! Ik heb hierbij echt veel goede ideeën opgedaan over hoe ik mijn eigen lessen kan invullen. Ondertussen had ik al wel wat trek gekregen en jahoor... daar stond een geweldige lunch op ons te wachten! Zoveel lekkernijen! Salade, brood, soep, aardappeltjes, koffie, koekjes, chocolaatjes, ze weten hier wel wat lunchen is. Ook werd de lunch om de haverklap onderbroken, omdat er weer iemand was die graag een toost wilde uitbrengen. Ik werd min of meer gedwongen om hiervoor ook een alcoholische drank te nemen. De wodka heb ik nog kunnen vervangen door rode wijn, maar ik moet toch maar eens aan mijn wodka-meter gaan werken: hij staat nog steeds op nul. Ook heb ik veel met de docenten gepraat tijdens de lunch over Nederland en over Oekraïne en meer. Ik voel me nu een stuk zekerder over mijn eigen presentatie/les.

Om 3 uur waren we klaar met de lunch en vrij om te gaan. Sasha wilde graag nog een cadeau kopen voor een meisje met wie hij vanmiddag een date had. Hij wist alleen niet zo goed wat hij voor haar zou kopen, aangezien hij niet wist of hij haar moest beschouwen als zijn vriendin of gewoon als een vriendin. Hij heeft mij de rest van de middag verteld over dit andere meisje waar hij eigenlijk verliefd op is, maar hij weet niet of zij verliefd op hem is, etc. etc. en nu weet hij niet wat hij moet doen. Maar ik mocht het allemaal niet doorvertellen, dus... mondje dicht tegen al jullie Oekraïense contacten! Terwijl hij me dit allemaal vertelde werd ik overdonderd door de schoonheid van het centrum van Ivano-Frankivsk. Ik neem echt mijn woorden terug dat het geen mooie stad is! Oké, buiten het centrum is het allemaal wat treurig, maar het centrum is echt heel erg leuk! Ik heb echt een hele leuke middag gehad met Sasha en we hebben een schattig klein knuffeltje gekocht. Om half 5 zou hij het meisje ontmoeten en ben ik naar Olesia gegaan. Samen zijn we naar haar huis gegaan en hebben we wat gegeten. Nu zijn we ‘Oekraïne has talent' aan het kijken. Misschien leer ik zo ooit nog eens om Oekraïens te spreken / verstaan!

Ik ken al wel een paar zinnen / woorden in het Oekraiens: goede morgen/middag/avond/nacht; dankjewel; alsjeblieft; ik ga mijn tanden poetsen; mooi; lekker; eetsmakelijk en nog wat losse woorden.

Ik heb de ‘lada-teller' trouwens ook maar op automatisch gezet, er zijn er hier zoveel!!!

Donderdag of vrijdag wordt er een welkomsfeest voor mij georganiseerd, ik ben heel benieuwd! Het wordt vast een heel erg warm en welkom feest, voor zover ik de mensen hier nu kan in schatten. Ik wil iedereen die ooit de richting van Oost-Europa opkomt dan ook adviseren om genoeg souverniertjes mee te nemen, die vinden ze geweldig hier! Waarschijnlijk ook omdat het voor de Oekraïners zelf best lastig is om te reizen, het kost veel geld en dat hebben de meeste niet. Maar vooral hebben ze overal een visa voor nodig en die is, vooral voor West-Europese landen, behoorlijk lastig om te krijgen.

Ik ga maar extra veel van mijn privilége tot reizen genieten!

Heel veel liefs, Marjolein